Częstość występowania zakażeń odcewnikowych określa się na 0,2-11/1000 osobodni utrzymania centralnego cewnika naczyniowego. Jednym z elementów leczenia jest usunięcie zakażonego cewnika, jednak w pewnych populacjach, do których zaliczane są min. dzieci, założenie kolejnego dostępu naczyniowego utrudnione jest z przyczyn anatomicznych i często stosowaną strategią jest próba leczenia zakażenia bez usuwania cewnika. Autorzy ze szpitala uniwersyteckiego w Nantes (Francja) przeanalizowali wyniki leczenia bakteriemii odcewnikowej wywołanej przez S.aureus w zależności od podjętej strategii: wczesnego (< 72 godzin od wystąpienia objawów) usunięcia cewnika naczyniowego lub strategii konserwatywnej polegającej na utrzymaniu cewnika lub późnym jego usunięciu (> 72 godzin od wystąpienia objawów). Badanie miało charakter retrospektywny i objęło 54 noworodki i dzieci < 18 roku życia. Niepowodzenie leczenia (definiowane jako utrzymywanie się dodatnich posiewów krwi lub wystąpienie takich powikłań jak zakrzepica lub tunellitis) zaobserwowano u 9,1% pacjentów z pierwszej grupy i aż u 47,6% pacjentów z grupy drugiej (różnica znamienna statystycznie). Wskazuje to na istotne miejsce wczesnego usunięcia cewnika naczyniowego w odcewnikowych zakażeniach wywołanych przez S.aureus.
Na podstawie: L. Boussamet et al. Should central venous catheters be rapidly removed to treat Staphylococcus aureus related-catheter bloodstream infection (CR-BSI) in neonates and children? An 8-year period (2010e2017) retrospective analysis in a French University Hospital. Journal of Hospital Infection 103 (2019) 97-100.
Opracowanie: lek. Grzegorz Dubiel